چطور بچه ها را برای مواجهه با حیوانات آماده کنیم؟
به گزارش مجله پیکورو، یکی از مهمترین توصیه ها برای بهبود توانمندی های ارتباطی بچه ها نسل آپارتمانی، حضور آنها در مدارس طبیعت و مزرعه های پژوهشی کودک محور یا داشتن حیوان و گیاه خانگی است. حضور یک موجود زنده توان ارتباطی کودک را ارتقا می دهد، مسئولیت پذیری، عاطفه ورزی، توجه به دیگری و حمایت از او را آموزش می دهد. مهیا شدن چنین امکان های خوبی که بچه ها بتوانند از حضور حیوانات خانگی مانند ماکیان و دام و طیور بهره ببرند اتفاق فرخنده ای است که باید به فال نیک گرفت از سویی گزارش های تسهیلگران و مربیان می گوید عدم مهارت ارتباطی بچه ها با حیوانات مدرسه های طبیعت، منجر به حیوان آزاری می گردد و انفعال والدین در اتخاذ رویکرد مناسب هم مساله ای است که نمی توان نادیده گرفت و می تواند به امری ضد تربیتی بدل گردد. گزارش هایی از فشردن تا حد مرگ جوجه ها و خرگوش ها، پرتاب چوب و سنگ برای گوسفند و اسب ها و کشیدن و شوت کردن بچه گربه ها، شکستن صدف حلزون ها و بیرون کشیدن ماهی ها از آب و مواردی که منجر به مرگ حیوانات شده اند.
حال باید یک سوال مهم را از خود بپرسیم پیش از مواجهه بچه ها با حیوانات زنده چه مفاهیم و مهارت های مراقبتی را باید به آنها آموخت؟
1- حیوانات اسباب بازی نیستند بلکه جاندارند.
بچه ها تا پیش از 3 سالگی درک شفافی از تفاوت حیوانات با عروسک های حیوانی خود ندارند. بنابراین ضروری است مفهوم زنده بودن را با مصادیق مکمل برای کودک شرح دهیم؛ مثلا گرم بودن بدنش، غذا خوردن و بیدار شدنش، صدا داشتن و بچه دار شدنش، ادرار کردن و حرکت کردنش و…
2- حیوانات احساس دارند، می ترسند، خسته یا عصبانی می شوند.
بچه ها بعد از شناخت مولفه های احساسی خود مانند غم و شادی، ترس و خشم و خستگی می توانند به درک اینکه حیوانات هم احساس دارند نزدیک شوند. با یاری قصه هایی با شخصیت حیوانی و نمایش خلاق با موضوع این موضوع می توان درک احساسات داشتن حیوانات را برای بچه ها درونی کرد.
3- انسان صاحب حیوانات نیست بلکه دوست آنهاست.
بعضی از والدین اشرف بودن انسان بین مخلوقات را به معنای اینکه انسان سرور و صاحب سایر مخلوقات است درک نموده و به کودک منتقل می نمایند. در حالی که اشرفیت اسنان منوط به قوه عقلانیت اوست و به معنای بی ارزشی طبیعت و حیوانات نیست. به بچه ها شرح بدهیم با یاری قوه عقل می توانیم دوست و مراقب حیوانات باشیم.
4- حیوانات حریم خصوصی دارند.
حیوانات هم مثل انسان احتیاج به خانه دارند. آشیانه ها و لانه ها و محل زندگی حیوانات را به آنها نشان داده و شرح دهیم این حریم خصوصی آنهاست و ما نمی توانیم مدام در آنجا سرک بکشیم و آرامش حیوانات را از آنها بگیریم.
5- حیوانات هر چیزی را نمی خورند.
شناخت اینکه هر حیوانی چه چیزی می خورد و ظرفیت مشخصی دارد از مهارت هایی است که باید به کودک آموزش داد.
6- برای نوازش حیوانات باید اجازه گرفت و روش های نوازش آنها را آموخت.
برای بچه ها شرح دهیم بعضی حیوانات نوازش گریزند و بعضی به نزدیکی و بغل شدن توسط انسان علاقه مند هستند. اول باید بدانیم چه حیوانی پذیرای نوازش است و بعد باید نوع نوازش ملایم و با آرامش را به او یاد دهیم تا مثل عروسک ها حیوانات را نچلانند و فشار ندهند.
7- هر حیوانی ابزار دفاع از خود را دارد.
به بچه ها بگوییم حیوانات از خود دفاع می نمایند نیش یا پنجول یا دندان تیز و نوک دارند. برای نزدیکی به آنها باید بدانیم ممکن است دوست نداشته باشند و از خود دفاع می نمایند.
این نکات منجر به گفتگوی والدین و مربیان با بچه ها می گردد و ادراک آنها نسبت به طبیعت را توسعه می دهد. شناخت تفاوت ها و شباهت های حیوانات و طبقه بندی آنها و از منظر آنها دنیا را دیدن و توصیف کردن در برنامه فبک طبیعت که ذیل فلسفه برای بچه ها است طراحی شده و به والدین و تسهیلگران یاری می نماید بچه ها را با شناخت طبیعت همراهی نمایند نه بازی و لذت ابزارگونه.
منبع: ایرنا زندگی