پردۀ نقره ای از نگاه انتشارات امیرکبیر
به گزارش مجله پیکورو، به گزارش خبرنگاران ؛ چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران در بیست و یکم شهریور ماه 1379 به دبیری مجید مجیدی برگزار گردید. اهالی سینمای ایران چهارمین جشن سالانه خودشان را برگزار می کردند. از ورود سینما به ایران صد سال می گذشت. در همان جشن بود که بیست و یکم شهریورماه رسما به عنوان روز سینما در تقویم ایران اعلام شد. به مناسبت همین روز به پنج کتابی پرداخته ایم که انتشارات امیرکبیر که یکی از بزرگ ترین مؤسسه های انتشاراتی است از سال 1372 تا امروز دربار ه سینما و فیلم سازی منتشر نموده است.
رازهای کارگردانی سینما
این کتاب نوشته لوران تیرارد و ترجمه ترجمه شاهپور عظیمی است.
فرض کنید به ضیافتی دعوت شده اید که در آن 20 نفر از نامداران سینمای دنیا دور هم نشسته اند. برای کسی که سینما را حرفه ای دنبال می نماید نشستن مقابل وودی آلن و مارتین اسکورسیزی و دیوید لینچ و شنیدن سینما از زبانشان آرزویی عجیب و دست نیافتنی به نظر می رسد.
رازهای کارگردانی سینما همین ضیافت است. مجموعه ای از 20 مصاحبه با کارگردانان سرشناس سینمای دنیا از ژان لوک گدار و جان بورمن تا تیم برتن و برادران کوئن که درست مثل کلاس درس برگزار می گردد. گردآورنده کتاب، لوران تیرارد، در همۀ گفت وگوها سوالات را از میان برداشته تا نتیجه صرفا رازهایی باشد که کارگردان از آنچه در سال های فیلم سازی از سر گذرانده، به زبان می آورد. با این وجود همگی درباره دوربین، فیلم نامه، تدوین و نقش بازیگر و چگونگی تعامل فیلم ساز با او صحبت می نمایند.
گفت وگوها متنوع اند و با کارگردان هایی با سبک هایی متفاوت تنظیم شده اند بنابراین کتاب می تواند انبوهی از تجربیات تازه و متنوع درباره فیلم سازی در اختیار خواننده بگذارد. رازهای کارگردانی سینما بهار 99 منتشر شده و در 200 صفحه تجربه هایی دست اول در اختیار کسانی می گذارد که فیلم ساخته اند، می سازند یا خواهند ساخت.
هنر سینمااین کتاب نوشته رالف استیونسن و ژ.ر. دبری و ترجمه پرویز دوائی است.
نقد سینمایی در ادبیات امروز ما، نوشته ها یا گفته هایی است که درباره فیلم ها و برای ارزیابی آن ها در روزنامه ها و مجلات و برنامه های تلویزیونی و اینترنتی منتشر می شوند. هنر سینما در پی این است که معنای جدیدی برای انتقاد سینمایی بیافریند. کتاب در واقع به آنالیز یک موضوع اساسی می پردازد: مسئله زبان سینماگر که به اندازه زبان نویسنده، نقاش و موسیقیدان اهمیت دارد و در عین حال نسبت به همه آن ها فرق دارد.
این کتاب می خواهد نقد سینمایی را از صرف ارزیابی و معرفی فیلم به سمت آنالیز موضوعاتی بنیانی تر در سینما ببرد. هنر سینما در فصل اول پیشگفتاری درباره ماهیت هنر فیلم و واقعیت ارائه می نماید و بعد از آن در هفت فصل به آنالیز مسئله فضا، مکان، زمان، زمان-مکان، صدا و فیلمبرداری و نور در سینما می پردازد. فصل آخر کتاب هم درباره واکنش تماشاگران نسبت به فیلم و ارزیابی کیفی در سینما صحبت می نماید. کتاب سال 1372 در 350 صفحه منتشر شده و در زمستان 1399 به چاپ هفتم رسیده است.
چگونه از هر روایتی فیلم نامه اقتباس کنیم؟
این کتاب نوشته ریچارد کرولین و ترجمه مجید آقایی است.
کرولین که این روزها در دانشگاه های کالیفرنیای جنوبی و کالیفرنیا لس آنجلس استاد فیلمنامه نویسی گروه سینما و تلویزیون است، بعد از اقتباس سینمایی تعدادی از نمایشنامه هایش، یک رمان و یک کتاب مصور را هم به فیلمنامه تبدیل کرد و متوجه شد که در همه این کارها، مجموعه ای از قواعد ثابت را به کار برده است. بنابراین او در کتاب چگونه از هر روایتی فیلم نامه اقتباس کنیم؟ یک روش پنج مرحله ای امتحان پس داده را معرفی می نماید که در واقع مراحل اقتباس هرچیز روایتمند است. کرولین معتقد است با این روش از یک ایده یک سطری تا داستانی یا رمانی هزار و چند صفحه ای را می توان به فیلمنامه ای برای فراوری در هالیوود تبدیل کرد!
خودش در مقدمه کتاب می نویسد: معتقدم همانقدر که الگوی سه پرده ای سید فیلد یا ساختار افسانه پردازانه دوازده مرحله ای کریس ووگلر موجب تلف نشدن اندازه عظیمی از وقت و رنج درونی نویسندگان شده است، این روش پنج مرحله ای نیز می تواند همانند انواری راهگشا موجب روشنایی مسیر تاریک و نامطمئن اقتباس گردد. چاپ دوم کتاب بهار 1402 منتشر شده که در فصل پایانی توصیه هایی مهم از افراد صاحب نام در هالیوود درباره اقتباس را جمع آوری نموده است.
راهنمای فیلمساز جوان
آذر بصیر در این کتاب 160 صفحه ای از ابتدایی ترین اصطلاحات و اصول سینمایی شروع می نماید و تا زاویه و حرکات دوربین و نحوه نورپردازی و تدوین و دکوپاژ را شرح می دهد. مخاطب اصلی کتاب فیلم سازها یا عکاسانی هستند که قرار است به تازگی به عرصه تصویر پا بگذارند و برای پرداخت و پیرایش بهتر تصویر احتیاج به هدایت دارند که اصول و قواعد تصویرسازی را مختصر و مفید در اختیارشان بگذارد. راهنمای فیلمساز جوان در یک فصل مفصل به تصویرپردازی در سینما می پردازد.
در این فصل درباره ترکیب بندی تصویر، انواع لنزها و اندازه نماهای مختلف، ترتیب و توازن، خطوط شکل دهنده تصویر، نقطه دید، انواع حرکات دوربین و انواع نورپردازی شرحات کوتاه اما مفیدی می دهد. بعد از آن وارد فصل دوم؛ فیلم نامه می گردد و درباره صحنه، نما و دکوپاژ صحبت می نماید. در فصل آخر هم اصول تدوین در دکوپاژ را شرح می دهد و راه های مختلف اتصال تصویری نماها را آنالیز می نماید. کتاب که در سال 1377 منتشر شده و در پاییز 1400 به چاپ پنجم رسیده است، تصاویر مفصلی هم دارد که در کنار شرحات نویسنده می توانند اصولی بدردبخور و در عین حال اساسی درباره مدیوم تصویر در اختیار مخاطب بگذارند.
روش فیلمنامه نویسی شهودی
نوشته ویکی کینگ و ترجمه عباس اکبری است.
چگونه در 21 روز فیلمنامه بنویسیم؟ ویکی کینگ قرار است در این کتاب به همین پرسش پاسخ دهد. نویسنده معتقد است فیلمنامه نویسی شهودی راهی است برای غیرممکن کردن کارهای ممکن. روشی که در آن نویسنده با دل می نویسد و با عقل بازنویسی می نماید. کینگ در این کتاب ابتدا یک نقشه کلی از فیلم نامه ای قرار است نوشته گردد به مخاطب ارائه می نماید و بعد از آن شرح می دهد که چطور باید در هشت دقیقه آنچه را که در قلب و فکر نویسنده فیلم نامه می گذرد بیرون کشید و برای نوشتن آماده شد. به عقیده کینگ می گردد در هفت روز با سرعت دست نویسی ابتدایی از فیلمنامه نوشت، تا روز هفدهم بازنویسی اش کرد و از روز هجدم تا بیست و یکم به پرداخت نهایی فیلم نامه پرداخت.
بخش اول کتاب درباره مقدمات آماده شدن برای نوشتن است. بخش دوم به نوعی راهنمای قدم به قدم نوشتن فیلم نامه در بیست و یک روز است و بخش سوم درباره موانعی که عموما در مسیر نوشتن برای فیلمنامه نویسان جوان پیش می آید و شیوه برطرف آن ها صحبت می نماید. درواقع کینگ در این کتاب 230 صفحه ای کوشش می نماید تا قدم به قدم با مخاطب پیش برود و کاری سخت را به مسیری ساده و قابل قدم زدن تبدیل کند. روش فیلمنامه نویسی شهودی برای اولین بار در سال 1394 در انتشارات امیرکبیر منتشر شد و در پاییز 1400 به چاپ سوم رسید.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران