قوانین بازدارنده، جهت برون رفت از صدمات ناشی از اسیدپاشی - مجله پیکورو

به گزارش خبرنگاران به نقل از وبدا، ایرج حریرچیدر یادداشتی نوشت: اسیدپاشی (acid throwing or acid attack) یکی از انواع شدید خشونت است که بیشتر علیه زنان صورت می گیرد و ممکن است در مواردی منجر به مرگ قربانی نیز گردد. شایعترین نوع اسیدی که به کار می رود، اسید سولفوریک یا اسید نیتریک است. اسیدپاشی حمله ای است که نه به قصد قتل بلکه معمولاً برای انتقام و نابودگی زندگی اجتماعی و آینده قربانی انجام می گردد. اسید ماده ای است که قرن ها از شناخت آن می گذرد اما به نظر نمی رسد که پدیده اسیدپاشی قدمتی بیشتر از 150 سال داشته باشد.

وی در این نوشتار با اشاره به اینکه اسیدپاشی در کشورهایی که از نظر توسعه اجتماعی و اقتصادی در شرایط خوبی نیستند و شکاف جنسیتی و خشونت علیه زنان و بچه ها در آنها زیاد است، آورده است: این پدیده در کشورهای زیادی در جهان دیده می گردد و در کشورهایی که شایع تر است، یعنی کشورهای جنوب آسیا، سابقه ای بیشتر از 50 سال ندارد. در افغانستان در دوران حکومت طالبان مدرسه های دخترانه تعطیل و اسیدپاشی بر صورت دختران مدرسه ای مرسوم شده بود. در بنگلادش، اسیدپاشی معمولاً شکلی از خشونت خانگی است. در ایران تقریباً در 90 درصد موارد اسیدپاشی، قربانی زنان هستند. بعضی از خواستگارانی که در روابط عاشقانه شکست می خورند، با اسیدپاشی بر صورت زن موردنظرشان (به قصد تخریب زیبایی وی) انتقام گیری می نمایند. بعضی از کارشناسان، قوانین مربوط به اسیدپاشی را به اندازه کافی بازدارنده نمی دانند. بنگلادش یکی از بالاترین گزارش موارد اسیدپاشی را در میان سایر کشورها دارا می باشد، به طوری که از سال 1990 تا سال 2013، حدود 3512 مورد اسیدپاشی گزارش شد. در پاکستان و هند هم تعداد اسیدپاشی زیاد است و هر ساله بیشتر می گردد. از سایر کشورها می توان به کامبوج، ویتنام، لائوس، هنگ کنگ، چین، انگلیس، آفریقای جنوبی، اوگاندا، جامائیکا و اتیوپی اشاره کرد. این پدیده در ایران و افغانستان و عربستان سعودی و عراق هم وجود دارد.

وی در این یادداشت، اعلام کرد: طبق آمار در کشور انگلیس در بین سال های 2011 تا 2012، تعداد 105 مورد قربانی اسیدپاشی شده اند، که از این بین، هشتاد درصد قربانیان را زنان تشکیل می دادند. انگیزه های اصلی این اقدامات به درستی تعیین نیست، اما در این بین می توان از سرقت، خشونت خانگی یا حمله های تصادفی نام برد. از سایر علل می توان به فعالیت های سیاسی و اجتماعی اشاره کرد.

یکی از معدود پژوهش ها در این زمینه در ایران، پژوهشی است که در بیمارستان سوختگی مطهری صورت گرفته است. در این مطالعه تعیین شد که در مدت شش سال، از خرداد 1383 تا مهر 1389، 59 مورد اسیدپاشی در بیمارستان سوختگی مطهری تهران بستری شدند. بر اساس این پژوهش 51 درصد قربانیان مرد و 49 درصد زن بودند و پنج نفر از آنها زنده نماندند. صورت و نواحی فوقانی تنه بیشتر از هر جای دیگری هدف حمله قرار گرفته بودند و اسیدپاش معمولاً یکی از اعضای نزدیک خانواده یا بستگان بودند. بیشترین دلایل اسیدپاشی، خواستگاری ناموفق، رابطه خارج از چارچوب ازدواج یا درخواست طلاق همسر بود. عواملی مثل فقر، شرایط بد اجتماعی و اقتصادی و کلاهبرداری اقتصادی هم از دیگر عوامل شایع بودند. نیمی از زنان، هدف حمله شوهر یا بستگان دیگر قرار گرفته بودند و بقیه آنها مورد هدف افراد غریبه واقع شدند. مردان قربانی نیز در بیشتر موارد هدف حمله افراد غریبه (36درصد)، نامعلوم (35 درصد)، در حین دعوا (17درصد) یا قربانی حمله همسرشان (12درصد) بودند. متوسط سن قربانیان 36 سال و متوسط سوختگی 30 درصد بود. اکثر قربانیان مرد مجرد و اکثر قربانیان زن متأهل بودند.