سهراب، تک خال وزنه برداری در ترکمنستان - مجله پیکورو

به گزارش خبرنگاران ، رضا عباسپور - بعد از اینکه وزنه برداری ایران موفق شد برای اولین بار در تاریخ فعالیت این رشته در ورزش کشور صاحب عنوان قهرمانی در رقابت های دنیای 2017 آمریکا گردد، نوشتیم که اگر چه کسب این عنوان قهرمانی برای اهالی ورزش ارزشمند و قابل تقدیر است، اما قطعا این قهرمانی نباید برای کادر فنی و مسئولان فدراسیون شاخص معتبری برای سنجش عیار واقعی وزنه برداری در دنیای این رشته ورزشی باشد. زیرا در رقابت های دنیای 2017 امریکا تعداد زیادی از تیم های مطرح و ستاره های نامدار وزنه برداری دنیا بخاطر دوپینگی شدن محروم بودند و اجازه حضور در رقابت های دنیای را نداشتند. به همین دلیل اگرچه ما نیز از وجود ستاره های عنواندار دنیای و المپیکی برخوردار بودیم اما واقعیت ماجرا این بود که نبود این کشورها دست وزنه برداری ایران را برای یکه تازی در کارزار دنیای بیش از سالیان قبل باز گذاشته بود!

بی تردید در رشته ورزشی وزنه برداری رقابت های دنیای که هر سال به میزبانی یکی از کشورهای دنیا برگزار می گردد بعد از بازی های المپیک معتبرترین و ارزشمندترین رویداد بین المللی است که ستاره های این رشته ورزشی برای درخشش و کسب افتخار در این رویداد همواره لحظه شماری می نمایند. رقابت های دنیای سال جاری (2018) قرار است به میزبانی ترکمنستان درعشق آباد پایتخت این کشور همسایه برگزار گردد. رقابتی جذاب و دیدنی که قطعا با توجه به تغییرات گسترده ای که نسبت به سال گذشته دارد، فضایی تازه و جدید را برای شرکت نمایندگان در این رویداد معتبر رقم می زند. زیرا طبق اعلام فدراسیون دنیای وزنه برداری قرار است رقابت های دنیای سال جاری 2018 در ترکمنستان با قوانین و مقررات جدید در اوزان و دسته های تازه طراحی گردیده برگزار گردد. این رقابت ها طبق برنامه ریزی کمیته برگزاری مسابقات در 10 دسته وزنی (55، 61، 67، 73، 81، 89، 96، 102، 109 و 109+ کیلوگرم) برای اولین بار در تقویم فدراسیون دنیای و سیستم بین المللی رقابت های دنیای وزنه برداری گنجانده گردیده و رسمیت پیدا می نماید. ضمن اینکه برخی تغییرات داوری و مسابقه ای نیز در این دوره از پیکارها لحاظ گردیده که بدون شک فصلی تازه را در کتاب رقابت های دنیای وزنه برداری ترسیم می نماید.

دست اندرکاران فدراسیون و کادرفنی تیم ملی وزنه برداری ایران نیز با احاطه کامل روی این موضوع و آگاهی از اینکه قرار است شرایط مسابقات وزنه برداری به شکلی جدید در ترکمنستان پیاده گردد، از مدت ها پیش در تهران اردوی آماده سازی را بعد از بازگشت از بازی های آسیایی تدارک دیده و با دعوت از تعدادی از بهترین داشته های وزنه برداری ایران کار خود را رسما برای شرکت در این رویداد بزرگ شروع کردند. البته اتفاقات ریز و درشت زیادی بعد از بازگشت تیم ملی وزنه برداری از اندونزی برای پولادمردان کشورمان حاشیه های خودساخته ای را ایجاد کرد که در نهایت خیلی به سود وزنه برداری تمام نشد. از ماجرای کنار رفتن موقتی کیانوش رستمی بعد از آن همه مسائل و حاشیه های فراوانی که او برای سرمربیان تیم ملی ایجادکرده بود، همچنین حذف مجید عسگری و علی مکوندی از ادامه حضور در اردوی تیم ملی گرفته تا خداحافظی بهداد سلیمی ستاره وزنه برداری ایران در دسته فوق سنگین با دنیای قهرمانی و درنهایت انصراف سعید علی حسینی یکی از امیدهای کادرفنی و وزنه برداری برای مدال آوری در رقابت های دنیای 2018 ترکمنستان، همگی جزو اتفاقات قابل پیش بینی تیم ملی وزنه برداری بعد از بازی های آسیایی اندونزی بود. تورنمنتی که ثابت کرد اگر همه قدرت های برتر وزنه برداری دنیا در رقابت های دنیای 2017 امریکا حضور داشتند، بدون شک قهرمانی دنیا قسمت ما نمی شد. حالا نیزدر رقابت های دنیای 2018 ترکمنستان جایی که قرار است همان تیم هایی که در امریکا محروم بودند دوباره به عرصه رقابتی مسابقات دنیای بازگردند، قطعا با تیم دست و پا شکسته ای که داریم بعید است بگردد در قامت مدافع عنوان قهرمانی روی تخته دنیای حاضر شویم.

علی حسینی آماده رقابت نبود

بارها همینجا درروزنامه ایران ورزشی گفتیم و نوشتیم که کف گیر وزنه برداری ایران خیلی وقت است به ته دیگ رسیده است! زیرا بالارفتن سن و سال ستاره های عنواندار وزنه برداری همچون بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سعید علی حسینی، محمدرضا براری، سهراب مرادی ، کیاقدمی و...تعدادی دیگر از نامداران ملی پوش این رشته ورزشی و نبود پشتوانه هایی توانمند که بتوانند در حد و اندازه ستاره های وزنه برداری ایران در دنیا بدرخشند باعث افت کیفی عملکرد تیم ملی وزنه برداری در تورنمنت های آتی می گردد. دقیقا همین اتفاق هم افتاد و دیدیم که بهداد سلیمی خیلی غیرمنتظره تصمیم گرفت در بازی های آسیایی با دنیای قهرمانی خداحافظی کند. بعد از او نیزسعید علی حسینی دیگر ستاره فوق سنگین وزنه برداری ایران هم بخاطر آسیب دیدگی و نداشتن انگیزه لازم برای وزنه زدن در رقابت های دنیای از حضور در اردوی تیم ملی وزنه برداری انصراف داد و قید مسابقات دنیای را زد. البته سعید علی حسینی حتی اگر می ماند و قید حضور در رقابت های دنیای سال جاری در ترکمنستان را هم نمی زد بخاطر آسیب دیدگی که داشت و شرایط ایده ال رقبای سرسخت و توانمند دنیای خود در دسته فوق سنگین مثل تالاخادزه، یا وزنه بردارانی از کشورهای برزیل، استونی، لهستان، ازبکستان، ارمنستان و روسیه بدون شک خیلی نمی توانست حرفی برای گفتن داشته باشد. بنابراین به نظرمی رسد سعید علی حسینی هم در این مقطع درست ترین و بهترین تصمیم ممکن را برای جدایی از تیم ملی گرفت. کیانوش رستمی هم که فعلا بی خیال مسابقه گردیده و تشخیص داده بدور از هیاهوی مسابقه ای آرام آرام دوباره خودش را برای حضور در رقابت های دنیای 2019 و بازی های المپیک 2020 اگر شرایطش مهیا شد آماده کند. بنابراین بجزسهراب مرادی که تقریبا بواسطه شرایط بسیار ایده الی که از نظر رکوردی دارد یک سرو گردن بالاتر از رقبای خود در صندلی نخست دسته وزنی اش قرار گرفته است، خیلی نمی توان به این صراحت روی مدال آوری باقی بچه های ملی پوش تیم صحه گذاشت و امیدوار بود. هرچند بجز سهراب که کاپیتان تیم ملی وزنه برداری ایران به شمار می رود، محمدرضا براری و علی هاشمی هم برای مدال آوری شانس دارند، ولی چون رقبای قدرتمند مرحومشان قرار است دوباره در ترکمنستان به دنیای قهرمانی بازگردند بدون تردید رقابتی سنگین و نفس گیر را برای کسب مدال و عنوان قهرمانی با رقبای خود پیش رو دارند. رقابتی که درآن وزنه بردارانی موفق هستند و از سکوی قهرمانی بالا می روند که کمترین اشتباه را در مهار وزنه های خود داشته و بیشترین استفاده را از ناتوانی رقبای خود ببرند.

البته کادرفنی تیم ملی بجز چهره های شناخته گردیده ای که نام بردیم؛ درترکمنستان بخاطر اینکه دستش خالی نماند از وجود چهره های جوان اما آینده داری همچون علیرضا سلیمانی، حسین سلطانی، رضابیرالوند، رحمان اورامه، علی داودی و همایون تیموری می تواند استفاده کند. اما مطمئنا از این جوانان در رقابت های دنیای 2018 به هیچ وجه نباید انتظار معجزه یا کسب مدال دنیای داشت. زیرا سطح رقابت های دنیای سال جاری با توجه به بازگشت قدرت های برتر دنیا بی شک بالاتر از دوره قبلی است. بنابراین اینطور پیش بینی می گردد که کادرفنی بخاطر اینکه حداقل از نظر امتیازی از قافله رقبای مدعی دنیای عقب نماند سعی می نماید با استفاده از جوانان و جمع آوری امتیاز خود را در جمع مدعیان قهرمانی حفظ کند. اگرچه ااعتماد به جوانان و اعزام آنها به رقابت های دنیای برای کادرفنی تیم ملی مثل شمشیر دولبه است. از یک سو این اتفاق می تواند آینده وزنه برداری را بسازد، اما از سوی دیگرهم این امکان وجود دارد که وزنه برداران جوان درگیر حواشی و فضای سنگین رقابت های دنیای بزرگسالان گردیده و به رقم انگیزه ای که دارند از گردونه رقابت های دنیای حذف گردیده و کار دست کادرفنی و تیم ملی وزنه برداری بدهند. به هر حال با تمام این تفاسیر باید منتظر ماند و دید که چه سرنوشتی در رقابت های دنیای 2017 ترکمنستان برای تیم ملی وزنه برداری ایران به عنوان مدافع قهرمانی رقم می خورد.

5، 1