ارسال موش های ژنتیکی به ایستگاه فضایی بین المللی - مجله پیکورو

به گزارش خبرنگار تیم کارشناسان شرکت اسپیس ایکس اعلام نموده اند در جدیدترین ماموریت ارسالی به ایستگاه فضایی بین المللی محموله ای به وزن 2 هزار و 585کیلوگرم به فضا ارسال نمایند؛ همچنین انواع تجهیزات موش های دستکاری شده ژنتیکی هم به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل خواهند شد.

موشک باری اسپیس ایکس قرار است با استفاده از موشک فضایی فالکون 9 از مرکز فضایی کندی آمریکا به فضا پرتاب گردد. این کپسول پس از چند روز سفر در فضا در روز یکشنبه به ایستگاه فضایی بین المللی خواهد رسید.

پرتاب کپسول فضایی به دلیل وزش باد های شدید درسایت پرتابی با تاخیر همراه شده است. کارشناسان اعلام نموده اند موش های آزمایشگاهی دچار دستکاری در ژن های ماهیچه ای شده اند تا ماهیچه هایی قوی تر داشته باشند.

در فضا به دلیل وجود میکرو گرانش، فضانوردان دچار افت و تحلیل رفت بافت ماهیچه ای می شوند و هرماه بین 2 تا 4 درصد از بافت ماهیچه ای خود را از دست می دهند که این سبب ضعف آنها به ویژه پس از بازگشت به زمین می گردد.

کارشناسان برای مطالعه درباره بافت ماهیچه ای و جلوگیری از تحلیل رفت بافت های ماهیچه ای بر روی ژن های موش های آزمایشگاهی دستکاری های ژنتیکی انجام داده اند.

ایستگاه فضایی بین المللی از سال 2000 میزبان فضانوردان است. تا کنون از بیش از 100 کشور مختلف جهان فضانورد به ایستگاه فضایی بین المللی سفرنموده و حدود 3000 آزمایش علمی تاکنون اجرا شده است.

این آزمایش ها در حوزه های مختلف سلامت، پزشکی و اختر فیزیک اجرا شده است. به گفته دانشمندان انجام آزمایش در فضا به دلیل وجود محیط میکروگرانش اثرگذاری بسیار بهتری به نسبت آزمایش درمحیط گرانشی زمین دارد.

افزون بر موش های آزمایشگاهی شرکت اسپیس ایکس در محموله ارسالی به ایستگاه فضایی بین المللی تجهیزاتی، چون دستگاه پرورش و کشت گیاهان و دستگاهی برای نگهداری تجهیزات در ایستگاه فضایی را در اختیار فضانوردان قرار خواهد داد.

یکی از سئوال های همیشگی دانشمندان درباره این نکته بوده است که چرا ژن های گیاهان در فضا نسبت به زمین برای رشد متفاوت هستند؟. آنها در نظر دارند راه حل هایی برای جوانه زدن و کشت گیاهان و دانه های مختلف در فضا ابداع نمایند تا فضانوردان به راحتی بتوانند از گیاهان تازه برای تغذیه استفاده نمایند.

با توجه به هدف کارشناسان و سازمان های بزرگ پیشتاز در حوزه فضا برای سفر به سیاره های دور دست درمنظومه شمسی، ساخت پایگاه های مسکونی در آن سیاره ها و زندگی برای بازه زمانی طولانی مدت در فضا، محافظت از سلامت انسان ها، حفظ تراکم استخوان و بافت ماهیچه ای و کشت مواد خوراکی تازه اهمیت فراوان دارد.

آیا انسان حیات فرازمینی را پیدا می نماید؟

دانشمندان موش های آزمایشگاهی را تحت آزمایش برای برطرف کمبود میوستاتین myostatin قرار داده اند و با ایجاد دستکاری ژنتیکی درآنها، سبب رشد جثه دو برابری در موش ها شده اند.

به گفته محققان میوستاتین می تواند برای درمان انواع اختلال های ضعف ماهیچه ای مورد استفاده قرار بگیرد. دانشمندان در نظر دارند به آنالیز این نکته بپردازند که آیا مسدود شدن میوستاتین درموش ها می تواند مانع از تحلیل رفت بافت ماهیچه ای در فضا گردد.

موش های آزمایشگاهی به 5 دسته در این آزمایش تقسیم شده اند. دسته اول موش های قدرتمند و فاقد میوستانین، دسته دوم موش های آزمایشگاهی معمولی، دسته سوم موش های آزمایشگاهی دارای میوستاتین و دو دسته دیگر موش های آزمایشگاهی هستند که هیچ نوع درمانی بر روی آنها درفضا انجام نمی گردد.

کارشناسان اعلام نموده اند قرار است همه موش های آزمایشگاهی زنده بمانند و در فضا به دو گروه آخر موش های آزمایشگاهی مسدود نماینده میوستاتین تزریق گردد تا نحوه و اکنش آنها مورد ارزیابی قرار گیرد.

افزون بر میوستاتین، دانشمندان در نظر دارند نوعی پروتئین دیگر به نام اکتاوین به موش های آزمایشگاهی تزریق نمایند که سبب حفظ توده استخوانی و جلوگیری از نازک شدن و از بین رفتن بافت توده استخوانی می گردد.

مشکل پوکی، نرمی و تحلیل رفت بافت استخوانی یکی از بیماری های شایع و خطرناک بین فضانوردان و افراد عادی در کره زمین است که همه ساله سبب بروز شکستگی و حتی مرگ به طور غیر مستقیم می گردد.

محققان امیدوارند با مطالعه بر روی موش های آزمایشگاهی بتوانند به راه حلی برای جلوگیری از بروز پوکی استخوان در انسان ها دست یابند.

یکی دیگر از تجهیزاتی که دانشمندان درنظر دارند به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال نمایند نوعی دستگاه کوچک و قابل حمل برای ذخیره طولانی مدت تجهیزات رباتیک خارج از بدنه ایستگاه فضایی است. این دستگاه از تجهیزات دربرابر اشعه های کیهانی محافظت می نماید و به فضانوردان اجازه می دهد فضای بیشتری درون ایستگاه فضایی داشته باشند.

همچنین نوعی دستگاه ردیاب برای آنالیز نشت گاز های احتمالی در ایستگاه فضایی به فضا پرتاب خواهد شد تا از بروز هرگونه خطر در فضا برای فضانوردان و ایستگاه فضایی بین المللی جلوگیری کند.

منبع: edition