اختصاص780 میلیون یورو ارز دولتی به سه شرکت واردات دارو - مجله پیکورو

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، مسائل تحریم دارو در شرایط تحریم، کمبود داروهای بیماران خاص و صعب العلاج، اما و اگرهای کیفیت داروهای ایرانی، کمبود بعضی داروها و تخصیص ارز به صنایع دارویی از جمله اخباری است که طی ماه های گذشته در رسانه های مختلف دست به دست شد.

هرچند در دوره ای میزان واردات دارو در کشور رو به افزایش بود، اما پس نشستن سعید نمکی بر کرسی وزارت بهداشت قانون ممنوعیت واردات محصولاتی که فراوری داخل دارند اجرایی و از این طریق حمایت های خوبی از فراوری داخل صورت گرفت؛ اما به اعتقاد متخصصان این حوزه فراوری داخل در شرایط تحریم احتیاجمند توجه بیشتری است و نمی توان تنها با شعار حمایت از کالای ایرانی این صنایع را شکوفا کرد.

به همین دلیل میزگرد آنالیز صنعت فراوری دارو در شرایط تحریم با حضور فرامرز اختراعی رئیس سندیکای فراورینمایندگان مواد دارویی، شیمیایی و بسته بندی دارویی، حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه الزهرا(س) و محمدرضا واعظ مهدوی رئیس انجمن اقتصاد سلامت ایران برگزار گردید و این کارشناسان به ارائه مسائل صنعت دارو و ضربات واردات بر پیکر این صنعت و همچنین آنالیز چالش ها و موانع فراوری دارو در کشور پرداختند.

در ادامه مشروح این گفت وگو را می خوانید.

پس از انقلاب شرایط فراوری داروی کشور چگونه بود؟

واعظ مهدوی: در زمان شروع انقلاب اسلامی تحریم های ظالمانه بر کشور ما شروع شد اما در آن موقع عزم زیادی برای حمایت از فراوری ملی وجود داشت که متأسفانه طی سال های اخیر شرکت های چند ملیتی به بازارهای ما نفوذ پیدا نموده و کوشش کردند فراوری داخل را تضعیف نمایند. در کشور ما تضاد بین واردات و فراوری به دوران قاجار برمی گردد که در آن موقع نیز جریان واردات با فراوری داخل مقابله می کرد؛ به طوری که وقتی امتیازات گمرک به انگلیسی ها واگذار شد سوگیری هایی برای نابودی صنایع داخلی صورت گرفت.

پس از پیروزی انقلاب، کنترل جدی بر واردات کالاها صورت گرفت به طوری که 16 مرکز تهیه و توزیع کالا واردات را کنترل می کردند و کوشش می شد تا کالاهای وارداتی در کشور فراوری گردد. به طور مثال در سال 1362 کشور با مسائل تأمین کیت های آزمایشگاهی روبرو شد که توانستیم این کیت ها را در مدت زمان کوتاهی تأمین و فراوری کنیم و این موضوع به این دلیل رخ داد که ساختار حمایت از فراوری داخل وجود داشت اما متأسفانه امروزه بسیاری از فراورینمایندگان ناامید از وضع مالی خود هستند و عنوان می نمایند که فراوری کردن کالا به صرفه نیست.

اختراعی: تا دهه هفتاد شرایط فوق العاده ای در نظام دارویی کشور داشتیم به طوری که تا سال 1368 سرانه مصرف دارو در کشور 13 دلار بود. سرانه ارتباطی با میزان جمعیت و دلار ندارد اما چه اتفاقی افتاده که امروز سرانه مصرف دارو به مرز 60 دلار رسیده است آیا شاخص های سلامت در کشور متناسب با سایر شاخص ها تغییر داشته است. در دوره قبل در سال 1357 که سرانه مصرف دارو 52 دلار بود داروهای کشور توسط شرکت های چند ملیتی فراوری می گردد و 70 درصد داروهای مورد احتیاج را به صورت واردات در اختیار بیماران قرار می گرفت اما پس از انقلاب اسلامی با وجود جنگ و سیل عظیم مجروحان که منجر به افزایش دارو شده بود سبد مصرف به 13دلار کاهش یافت که این موضوع نشان دهنده توان مدیران داخل است.

این موضوع به این دلیل رخ داد که کشور ایران به سمت اجرای نظام ژنریک حرکت کرد یعنی اینکه ما کوشش کردیم فراوری داخل را تقویت و داروهای کشور خودمان را مصرف کنیم.

افزایش واردات به بهانه خصوصی سازی

شرایط واردات دارو در کشور چگونه است؟

واعظ مهدوی: از سوی دیگر مشاهده می کنیم که واردات چی ها با لابی بعضی از رسانه ها تمام کوشش خود را به کار گرفته اند تا منطق فراوری را مخدوش نمایند و تمرکز خود را بر تبلیغات و فرهنگ سازی برای واردات گذاشته اند و معمولاً در تبلیغات شان عنوان می نمایند که مردم ایران لایق بهترین کالاهای وارداتی هستند. در صورتی که کشورهایی مانند مالزی، کره جنوبی و ژاپن اگر امروز به کشورهای پیشرفته ای تبدیل شده اند دلیلش حمایت از فراوری داخل بوده است. در حوزه دارو طی سال های اخیر 170 میلیون دلار واردات انجام می شد که امروزه این رقم به 3 میلیارد دلار رسیده است که این موضوع نتیجه عدم تکیه بر توان فراوری داخل است.

راغفر: بعد از جنگ تحمیلی منافع گروه های ذی نفوذ باعث شد تا تغییراتی در اقتصاد کشور رخ دهد و عده ای با عناوین آزادسازی و توسعه بخش خصوصی روی به سمت واردات آوردند و با شعارهای پرطمطراق وارد این حوزه شدند و متأسفانه در مواردی نیز مشاهده کردیم که قوانین را در راستای منافع خود تغییر دادند.

سوال: قانون ژنریک چقدر توانست مانع واردات دارو گردد؟

اختراعی: پنج سال بعد کشور آمریکا تحت عنوان قانون MGS قانون ژنریک را از کشور ما کپی کرد و آن را به اجرا درآورد که بدینوسیله توانست سرانه مصرف دارو را پایین آورد. پس از سرانجام جنگ تحمیلی دشمن وقتی دید که در حوزه نظامی حریف ایران نیست در حوزه مالی نفوذ پیدا کردند به طوری که با تقویت شرکت های چند ملیتی کوشش کردند در اقتصاد ما وارد شده و ما را وابسته به خود نمایند که خوشبختانه تا به امروز این موضوع تأثیر چندانی در نظام دارویی نداشته است که در صورت عدم حمایت از این نظام ممکن است ما به آرامی در زمینه فراوری دارو ضعیف شویم و وابستگی مان به خارج از کشور بیشتر گردد.

دارو پروتکل فراوری خاص دارد و با ضوابط و انجام آزمایش های مختلف به دست بیمار می رسد. در واقع می توان گفت اگر دارویی از کیفیت لازم برخوردار نباشد در حقیقت آن کالا دارو نیست اما در کشورهای دنیا سوم عده ای به دنبال جوسازی هستند و کوشش می نمایند چهره فراوری داخل را تاریک نشان دهند. در حال حاضر در کشور آمریکا بیش از 400 میلیارد دلار دارو مصرف می گردد که ما با اطمینان می توانیم اعلام کنیم که داروهای این کشور با داروهای ما تفاوتی از لحاظ کیفی ندارد و همین کشور آمریکا با اجرای قانون ژنریک توانست 300 میلیارد دلار صرفه جویی دارویی داشته باشد و علی رغم اینکه اولین کشوری بودیم که قانون ژنریک را اجرا کردیم از دهه هفتاد به بعد به سمت واردات سوق یافتیم.

بزرگ کردن بازار دارو به بهانه واردات

با راه اندازی شرکت های تحت لیسانس موافقید؟

اختراعی: متأسفانه عده ای اعلام کردند که بازار دارویی را بزرگ می کنیم و به این بهانه که داروی خارجی را وارد کشور نمایند شرکت های تحت لیسانس را راه اندازی نموده و با این اتفاق فساد در حوزه دارو افزایش یافت. خوشبختانه تحریم ها علی رغم اینکه فشار زیادی به بعضی صنایع وارد نموده اما باعث شد در حوزه دارو به فراوری داخل نگاه ویژه گردد و اصلاحاتی در این حوزه صورت گیرد.

قیمت گذاری بدون نظارت داروی وارداتی

در زمینه حمایت از فراوری داخل با کمبود قوانین روبرویم؟

راغفر: اما به طور کلی ما مشکل قانون گذاری نداریم مشکل کشور در حال حاضر اراده سیاسی برای اجرای تصمیمات در زمینه مشاخصه با فساد است. متأسفانه مشاهده می کنیم بعضی تصمیمات در مراکزی اتخاذ می گردد که احتیاجی به قانون ندارند و مقامات و شخصیت های سیاسی که صاحب نفوذ در صنایع مختلف هستند سعی می نمایند تصمیمات را در راستای منافع خود بگیرند. متأسفانه و وجود افراد سودجو در بدنه وزارت بهداشت نیز مشاهده می گردد و بعضی از این افراد در راستای منافع خود اقدام به واردات دارو می نمایند. متأسفانه در حال حاضر به داروهای وارداتی ارز 4200 تومانی تعلق می گیرد اما به نهاده های فراوری داخل ارز 8500 تومانی ارائه می گردد از سوی دیگر به واردنماینده اجازه می دهیم تا هر قیمتی دلش می خواهد بر روی کالا قرار دهد و نظارتی بر قیمت گذاری این دست از کالاها وجود ندارد اما فراورینماینده داخل را مجبور می کنیم که قیمت کالای خود را بالا نبرد در صورتی که قیمت اغلب داروهای وارداتی 50 درصد بیشتر از داروهای فراوری داخل هستند.

واردات داروهای خارجی چگونه منجر به افزایش هزینه بیماران می گردد؟

راغفر: متأسفانه در مواردی مشاهده می کنم که پزشکان اعلام می نمایند که داروهایی را که با قیمت 100 تومان به صورت روزانه، بیمار مصرف می نماید در حال حاضر به صورت واردات به دست آنها می رسد و بیمار باید برای هر عدد قرص به جای 100 تومان 3 هزار تومان بپردازد و متأسفانه وزارت بهداشت نیز توجهی به این موضوع نمی نماید. من می توانم اعلام کنم که نام این موضوع به غیر از خیانت به منافع ملی چیزی دیگری نیست.

یکی از مقامات آمریکایی اخیراً اعلام نموده بود که اگر فشار به کشوری زیاد گردد و دوره تحریم ها طولانی باشد ممکن است کشور مورد نظر به فکر فراوری محصولات کشور ما بیافتد و منافع شرکت های ما را به خطر بیندازد که همین اظهارات نشان می دهد تنها را حل مقابله با تحریم فراوری داخل است. بخش قابل توجیه از فساد توسط دلالانی صورت می گیرند که در اتاق های بازرگانی نشسته اند و این افراد به جز منافع خود به چیز دیگری فکر نمی نمایند و نفوذ این افراد در مراکز تصمیم گیرنده کار مشاخصه با فساد را سخت نموده است. در دوران جنگ هیچیک از مقامات ما به حوزه فراوری صنعت وارد نمی شدند اما متأسفانه بعضی از تفکرات غلط باعث شد تا نه تنها این افراد بلکه اعضای خانواده ها نیز به فعالیت های مالی وارد شوند. وقتی که قیمت دلار به طور ناگهانی از 3500 تومان به 13 هزار تومان افزایش پیدا می نماید و دولت توانایی کنترل آن را ندارد به طور عینی عده ای از افراد جامعه فقیرتر می شوند و حتی توانایی تهیه کالای اساسی مانند دارو را ندارند و فرد باید از سایر هزینه های زندگی خود بزند و اقدام به تهیه دارو کند و در همین شرایط بحرانی متأسفانه مافیای واردات به دنبال لطمه زدن به فراوری داخل دارو هستند تا داروی مورد احتیاج را با چندین برابر قیمت به دست بیماران برسانند.

افزایش هزینه های درمانی خانواده های ایرانی

واعظ مهدی: هزینه تأمین سلامت و امور پزشکی برای خانوارها افزایش یافته است و خانواده ها مجبورند برای تأمین این بخش از احتیاجهای روزمره هزینه های دیگر را حذف نمایند. در واقع هزینه خانوار شهری به قیمت ثابت سال 1395 در سال 1384 مبلغ 37 میلیون و 900 هزار ریال بوده است و در سال 96 به 310 میلیون ریال رسیده است. یعنی به قیمت ثابت هزینه یک خانوار کاهش یافته است در حالی که هزینه بهداشت و درمان خانوار در سال 84 مبلغ 25 میلیون ریال بود و در سال 96 به 32 میلیون ریال رسیده است.

هزینه دارو بخش مهمی از هزینه های پرداخت از جیب بیماران را تشکیل می دهد و مابه ازای این موضوع کل ارز مصرفی دارو در سال 84 مبلغ 500 میلیون دلار بوده است که 200 میلیون دلار آن صرف واردات شده است که همین 200 میلیون دلار در سال 97 به یک میلیارد و 600 میلیون یورو رسیده است یعنی اینکه این مبلغ 8 برابر شده است و واردات داروهای گران قیمت فشار زیادی را به خانواده ها تحمیل نموده که این اتفاق به این دلیل اتفاق افتاده است.

سهم شرکت های واردات از ارزهای دولتی

آقای دکتر بعضی اعلام می نمایند که فراوری بعضی داروها در داخل کشور مقرون به صرفه نیست با این موضوع موافقید؟

راغفر: دارو کالایی است که تقاضای آن کشش ناپذیر است به طوری که هرچه افزایش قیمت پیدا کند بیمار احتیاجمند باید حتی با فروختن فرش زیر پایش آن را تهیه کند. اخیراً گزارش با عنوان گزارش ارزی مواد اولیه واردات دارو در سال 97 با همکاری اتاق ایران منتشر شده است. در این گزارش از 400 قلم مولکول دارویی که در کشور فراوری می شوند 20 قلم استخراج شده و با ارائه آمارهای غلط می خواهند ثابت نمایند که فراوری داخل مقرون به صرفه نیست. متأسفانه دستکاری در اعداد و ارقام صورت می گیرد تا بتوانند منافع خود شان را تأمین نمایند.

با همت همین جوانان و متخصصان داخلی در حال حاضر 97 درصد داروها در کشور فراوری می گردد و 3 درصد آنها به صورت واردات به دست بیماران می رسد اما نسبت ارزی که به 97 درصد ارائه می گردد بسیار کمتر از آن سه درصد داروی وارداتی است. همین موضوع نشان می دهد که کوشش زیادی برای تأمین منافع و واردات وجود دارد.

واردات داروهایی که خارج از فارماکوپه هستند

واعظ مهدوی: وقتی که سهم یک گروه دارویی از واردات 352 میلیون یورو، سهم یک گروه دیگر 278 میلیون یورو و سهم یک گروه دیگر نیز 157 میلیون یورو بوده است همین موضوع باعث شده تا این افراد اعلام نمایند که فراوری داخل به صرفه نیست. این مبالغ در حالی به این شرکت ها اختصاص پیدا نموده که کشور با بحران های ارزی دست و پنجه نرم می نماید.

همچنین از سوی دیگر این شرکـت ها می توانند در شرایط تحریم با اعمال نفوذ و فشار به کشور مسائلی را برای بیماران ایجاد نمایند. معمولاً آمریکایی ها کالاهایی را مشمول تحریم عنوان می نمایند که احتیاج روزانه افراد بوده و ما برنامه ریزی برای فراوری آنها نداشته ایم و از سوی دیگر هیچگاه کالاهای لوکس را تحریم ننموده اند تا از این طریق بتوانند ارز زیادی را از کشور خارج کند. مقامات آمریکایی صراحتاً اعلام کردند که هدف تحریم ها ضربه زدن به اقتصاد کشور بوده است و ما نیز با واردات بی رویه به فرایند این موضوع یاری می کنیم. به طور مثال بعضی دارویی ها در فاراماکوپه قرار گرفتند که آزمایش های بالینی را طی نکردند و با بالاترین قیمت به کشور وارد و به فروش می رسند به دلیل اینکه منافع بعضی از افراد از این طریق تأمین می گردد و همین شرکت ها با این فرایند هزینه های خانوار را افزایش داده اند.

نحوه تخصیص ارز به محصولات فراوری داخل و وارداتی چگونه بوده است؟

اختراعی: ارز فراوریی که به نهاده های فراوری داخل اختصاص پیدا می نماید ارز دولتی است اما برای بخش های دیگر که ما باید آنها را از خارج از کشور تهیه کنیم نیز ارز آزاد در اختیار ما قرار می گیرد. در حالیکه داروهای وارداتی تمام و کمال با دریافت ارز 4200 تومانی به کشور وارد می شوند. واردنمایندگان دارو هیچ مالیاتی نمی دهند و معاف از مالیات هستند در حالی که فراورینمایندگان داروی نهایی مالیات بر ارزش افزوده را بپردازند و حق اینکه آن را از مشتری دریافت نمایند، ندارند. این واردات و تبعیض در حالی صورت می گیرد که داروی خارجی با داروی وارداتی از لحاظ کیفیت یکسان است اما همین داروها با چند ده برابر قیمت به دست بیماران می رسند. نکته قابل توجه در زمینه داروهای وارداتی این است که بعضی از داروهای وارداتی برند هستند و عمر آن به سرانجام رسیده است و از سوی دیگر نه تنها مالیات نمی پردازند بلکه با قیمت بالاتر به دست بیمار می رسد.

نگران اینستکس بودیم

اروپایی ها در دوره ای بحث اینستکس را مطرح نموده بودند، هرچند با وقایع اخیر بعید است این موضوع اجرایی گردد، نظرتان را در این خصوص بیان کنید؟

راغفر: یکی دیگر از موضوعاتی که باید به آن اشاره کنم بحث اینستکس است که متأسفانه اروپایی ها اعلام کردند قرار است مبلغی را به ایران وام بدهند تا ایران بتواند از این طریق کالاهای مورد احتیاج خود را تأمین کند ما به صورت جدی نگرانیم که عده ای از این موضوع سواستفاده نموده و باعث زمین زدن فراوری داخل گردد و همین مبلغ را اقدام به واردات داروهایی نمایند که ما توانایی فراوری آنها را داریم.

ترکیه نمونه شاخص کشوری است که در بازه ای از زمان صنعت پیشرفته فراوری دارو داشت اما مافیای واردات بلایی بر سر اقتصاد دارویی این کشور آورد که نه تنها وابستگی ترکیه به واردات دارو افزایش یافت بلکه قیمت این محصولات نیز افزایش پیدا کرد.

نفوذ رسانه ای برای تخریب فراوری داخل

آقای دکتر این روزها درباره کیفیت پایین داروهای فراوری داخل ادعاهایی مطرح می گردد، در این خصوص شرح دهید؟

اختراعی: حجم پول کلانی که در دست واردنمایندگان داروها است باعث شده این افراد رسانه ها را در دست بگیرند و با تبلیغ کالاهای خود واردات را ترویج نمایند. این گروه از واردنمایندگان نه با مسائل تحریم دست و پنجه نرم می نمایند و نه احتیاجی به تعمیر و نگهداری کارخانه دارند بلکه شرکت های فراملیتی نیز از آنها پشتیبانی می نمایند.

ما به کیفیت داروهای فراوری داخل شک نداریم و اگر کسی می خواهد ادعا کند که داروهای فراوری ما کیفیت ندارد باید این ادعا را براساس مطالعات آزمایشگاهی به اثبات برساند. موضوع جلوگیری از تقاضای القایی و استفاده از داروهای ژنریک دو مبحثی است که باید در دستور کار قرار گیرند و این موارد در قوانین بالادستی نیز مورد تأکید قرار گرفته اند اما متأسفانه علی رغم شعارهای زیبای بعضی مسئولان در زمینه حمایت از داخل در عمل مشاهده می کنیم که منافع بعضی از جریان های خاص در اولویت واقع شده است و همچنان توجه به واردات بر فراوری ارجحیت دارد. در حال حاضر ما توانایی فراوری بسیاری از داروهای بیماران صعب العلاج را داریم که متأسفانه وزارت بهداشت اجازه ثبت این داروها را به ما نمی دهد. به طور مثال در زمان ریاست قبلی سازمان غذا و دارو به ما اعلام شد که در زمینه تأمین یک قلم از بیماران ام اس با مشکل روبرو ایم و ما توانستیم ظرف یک ماه دارویی که هر عدد 40یورو قیمت داشت را با قیمت بسیار پایین فراوری و انبوه سازی کنیم.

داروی دیگر بیماران ام اس را یک پانزدهم قیمت خارجی آن فراوری کردیم که این می تواند جایگزین داروی گران تر گردد که متأسفانه اجازه این کار را به ما نمی دهد وقتی نظام درمان بنگاه محور باشد نمی توان اقتصاد سلامت را اصلاح کرد.

واعظ مهدوی: داروخانه ها به طور میانگین 15درصد از سود فروش دارو را به خود اختصاص می دهند و از آنجایی که داروهای خارجی قیمت بالاتری دارند همیشه سعی می نمایند فروش داروهای خارجی را در اولویت خود قرار دهند. باید سازوکاری را برنامه ریزی و ارائه دهیم که داروخانه بتوانند با فروش داروهای ایران سود مناسبی را به دست آورد. یک دارو باید بتواند پس از فراوری تا دو سال پایداری خود را حفظ کند و همچنین از نظر حلالیت سطح خونی مطابق با استانداردها باشند و اگر دارویی این دو مؤلفه را داشت دارو شناخته می گردد.

متأسفانه مشاهده می کنیم بعضی از شرکـت های واردنماینده با فرستادن بازاریاب به داروخانه ها و مطب پزشکان و همچنین اجاره غرفه ها در داروخانه ها کوشش می نمایند تا القای دارو و مکمل خارجی را انجام دهند و بیمار را به این باور برسانند که داروهای ایرانی کیفیت لازم را ندارند.

اختراعی: بعضی از شرکت های واردنماینده با برگزاری سمینارها و انجام تبلیغات غیرقانونی انجمن بیماران تالاسمی و هموفیلی را ترغیب می نمایند تا این داروها را مصرف نمایند در حالیکه داروهای فراوری داخل تفاوت کیفیتی براساس مستندات با داروهای مشابه خارجی ندارند. این ادعاها در حالی مطرح می گردد که قبل از این تحریم های ظالمانه داروهای ما به کشورهای اروپایی از جمله آلمان صادر می گردد.

بزرگ شدن بازار دارویی به چه معناست؟ این موضوع مغایر با قانون ژنریک نیست؟

واعظه مهدوی: ما همیشه هوادار مصرف نماینده هستیم و معتقدیم که بزرگ شدن نظام دارویی نباید به این معنا باشد که تنوع منجر به افزایش واردات گردد و با پدیده شیوع مصرف داروهای برند در کشور روبرو شویم. بزرگ شدن بازار دارویی طبق اصل 110 قانون اساسی باید انجام گردد. در این قانون آمده نظام دارویی کشور براساس قانون ژنریک باید اجرایی گردد و تنوع اقلام و تنوع برندها و اسامی نباید وجود داشته باشد و این نظام دارویی باید به این سمت و سو حرکت کند. در کشور آمریکا 80درصد داروهای مصرف ژنریک هستند در صورتی که عده ای در کشور ما اصرار بر مصرف داروهای برند دارند.

اختراعی: در شرایط جنگ تحمیلی دارو به دورترین مناطق محروم کشورما ارسال شد و ما این موضوع را با دید بزرگ شدن صنعت دارو نگاه می کنیم. داروهای اساسی طبق فهرست سازمان بهداشت دنیای 433 قلم است که در دورترین نقاط محروم نیز در دسترس بیماران قرار می گیرد و می توانیم ادعا کنیم که کمتر منطقه ای وجود دارد که در آن مردم از در دسترس نبودن دارو گلایه نمایند.

نقش تلقین در اثربخشی دارو

سوال: آیا می توان گفت که تلقین در اثربخشی دارو موثر است؟

اختراعی: تلقین به قدری در زمینه مصرف دارو سازگار است که شواهد نشان می دهد 30درصد افرادی که دارونما مصرف نموده اند نیز درمان شده مقوله تلقین بسیار جدی است و وقتی به بیمار تلقین می شو دکه باید به سمت داروی خارجی سوق پیدا کند بیمار نیز به این سمت و سو کشیده می گردد.

در فراوری داروها اگر مشکل وجود داشته باشد رگولاتوری اجازه فراوری آن را نمی دهد و حتی پس از فراوری در صورت شناسایی مشکل دستور جمع آوری آن صادر خواهد شد.

سوال: اگر صنعت فراوری داروی داخل نبود ما چقدر ارز برای تهیه دارو احتیاج داشتیم؟

واعظ مهدی: متأسفانه مشاهده کردیم که یک داروی عفونی که باید توسط متخصص عفونی تجویز گردد و قیمت آن 3 هزار تومان تخمین می گردد را با قیمت 170 هزار تومان به کشور وارد کردند و هزینه های زیادی را از این طریق به کشور تحمیل کردند. ما اعتقاد داریم بزرگی بازار در جایی که متخصص وجود دارد و می تواند داروی ژنریک را تجویز کند باید اتفاق بیافتد. اما بعضی به بهانه بزرگ کردن بازار به دنبال افزایش سرمایه های خود هستند، از این طریق ارزهای کشور را خارج می نمایند. این در حالی است که اگر 96 درصد داروی فراوری داخل ما از بین برود باید 285 هزار میلیارد تومان برای تأمین این داروها در نظر بگیریم. این موضوع در حالی است که مجموع درآمدهای دولت در سال 99 به میزان 261 هزار میلیارد تومان تخمین زده می گردد و از محل درآمدهای مالیاتی 195 هزار میلیارد تومان دولت درآمد خواهد داشت که با از بین رفتن فراوری داخل، فاجعه رخ می دهد.

منبع:فارس