چه می شد اگر هواپیما ها عریض تر بودند؟ - مجله پیکورو

به گزارش خبرنگاران به نقل از سی ان ان، این زمانی بود که بوئینگ برای اولین بار نمونه اولیه ای را به پرواز درآورد که به مدل 707 نمادین آن زمانه منتهی شد.

زمانی که بوئینگ خانواده هواپیما های خود را توسعه داد حتی زمانی که بال ها و موتور های تازه را توسعه می داد از عناصر اصلی مانند بدنه هواپیما استفاده مجدد به عمل می آورد.

برای مثال، مدل 727 اساسا یک مدل 707 بود. با این تفاوت که دارای موتور های عقب بود. بوئینگ 737 که امروزه نیز فراوری می گردد در اصل بوئینگ 707 بوده و هست، اما به جای چهار موتور دو موتور دارد. جایگاه های 707 که با شش عدد در هر ردیف به عنوان دنیاگرد که پیش تر اکونومی خوانده می شدند چیده شده اند برای سال 1954 میلادی بسیار مناسب بودند، اما این جایگاه ها تقریبا متعلق به 70 سال پیش بودند. ممکن است افراد زیادی را که در سال 1954 بالغ بوده اند نشناسید، اما اگر می شناسید از طول عمر چشمگیر آنان نهایت استفاده را ببرید و مقدار و قد آنان را با یک جوان 18 ساله امروزی مقایسه کنید. اگر همه چیز برابر باشد احتمالا متوجه خواهید شد که مردم این روز ها کمی بزرگتر، قد بلندتر با شانه ها و باسن پهن تر هستند.

با این وجود، بوئینگ 737 که دارای عرض بدنه 3.76 متر است درست مانند 707 هنوز هم شش نفر را هر ردیف جای می دهد. جای تعجب نیست که امروزه هواپیما ها تنگ تر به نظر می رسند حتی ایرباس مدل A320 کمی پهن تر که جایگاه 45 سانتی متری دارند یا A220 (طراحی شده به وسیله بمباردیه به عنوان سری C) که جایگاه 48 سانتی متر ارائه می دهد.

با این وجود، اگر این هواپیما های تک راهرو بزرگتر بودند چه اتفاقی رخ می داد؟ این پرسشی است که مشاور داخلی هوانوردی LIFT Aero Design با مفهومی به نام Paradym مطرح نموده است.

دانیل بارون مدیر عامل و شریک طراحی آن شرکت می گوید که Paradym واقعا احتیاج به یک پارادایم تازه را مطرح می نماید: هواپیما های عریض تر. بارون به سی ان ان می گوید: پارادیم یک مفهوم پیکربندی برای نسل بعدی هواپیما های تک راهرو است.

این هواپیما با استفاده از جایگاه های سه گانه پهن استاندارد بالاتری از راحتی را در کلاس اکونومی ارائه می دهد. چیزی که کاملا فرق دارد ایده یک هواپیمای تک راهرو نو است که به طور قابل توجهی از خانواده های 737 یا A320 امروزی عریض تر باشد.

هر ردیف در پارادیم دارای جایگاه های سه تایی پهن است که به جای 17 تا 18 جایگاه فعلی، 50 سانتی متر بین دسته ها فاصله دارند. بوئینگ بدنه هواپیمای 737 در دهه 1960 را با 737 مکس تا جایی که می تواند توسعه داده است. ایرباس با تکامل A320 و حرکت به سوی A320neo در دهه 1980 میلادی در این راستا جهت را پیمود. این مورد را به فرصت های انرژی هیدروژنی اضافه کنید. به نظر می رسد که هر دو هواپیماساز احتیاج به ساخت یک هواپیمای کاملا نو برای بدنه باریک بعدی خود را احساس نموده بودند.

اکنون زمان آن است که در خصوص ساخت هواپیمای کمی عریض تر صحبت کنیم. بارون استدلال می نماید: واقعیت ساده این است که در عصر افزایش نرخ های هواپیما، کار از خانه برای همواره و انقلاب متاورس در حال پیشروی، خطوط هوایی باید خود را دوباره اختراع نمایند تا مرتبط با زمانه باقی بمانند.

فضا در کلاس اکونومی یا مالی برای مسافت های طولانی کاهش یافته است، زیرا فضای بیشتری به کلاس های ممتاز برای جایگاه های لوکس اختصاص داده می گردد و همزمان در سراسر دنیا، انسان ها از هر جهت بزرگتر می شوند. عرض جایگاه با معیار های گذشته دیگر برای پرواز های طولانی مدت به خصوص پرواز های فوق طولانی که اکنون 16 تا 20 ساعت به طول می انجامند مناسب نیست.

کووید-19 نیز نحوه درک بسیاری از افراد از فضای شخصی خود را تغییر داده است. در سالیان اخیر نسبت به سال های گذشته جایگاه ها به یکدیگر نزدیک تر هستند و تعداد جایگاه های بیش تری در هر ردیف وجود دارد. زمانی که بوئینگ 777 برای اولین بار در دهه 1990 میلادی پرواز خود را شروع کرد تقریبا همه خطوط هوایی 9 جایگاه در بخش اکونومی در هر ردیف قرار دادند. امروزه تقریبا همه آنان دارای ده جایگاه هستند.

در آینده تقاضا برای انعطاف پذیری در گزینه های محصولات جایگاه و خدمات در حین پرواز افزایش خواهد یافت.

در این زمینه، مزیت اصلی Paradym برای خطوط هوایی، توانایی فروش چندین محصول با یک مدل جایگاه در سراسر هواپیما است. مشتریان می توانند هر تجربه ای را که به وسیله شرکت هواپیمایی پیشنهاد می گردد رزرو نمایند. هم چنین، خطوط هوایی می توانند به طور مستمر به منظور بهینه سازی درآمدزایی برای پرواز با استفاده از هر ردیف در هواپیما تا زمان پرواز تغییراتی را انجام دهند. قرار است پارادیم کابینی بدون پرده یا جدانماینده را ارائه دهد.

مفهوم کلاس های سنتی با محصولات تازه جایگزین می گردد. براساس ایده پارادیم شرکت های هواپیمایی می توانند هر ردیفی از دماغه تا دم را به عنوان اکونومی یا اکونومی ممتاز و یا محصولی تازه بفروشند. برای مثال، مشتری می تواند سه جایگاه را خریداری کند و سطح خواب وسیعی داشته باشد. می توان آن را با غذای بخش فرست کلس و امکانات رفاهی آن بخش ترکیب کرد و به عنوان یک کلاس کاملا تازه به فروش رساند. چنین خلاقیتی ممکن است برای برند های معروف و ثابت عرصه هوانوردی، چون دلتا وان، یونایتد پولاریس و بریتیش ایرویز خوشایند نباشد، اما خطوط هوایی نو همواره راه اندازی می شوند و اغلب خطوط قدیمی پس از راه اندازی این خطوط نو متوجه می شوند که ایجاد تغییرات در روش انجام کار ها می تواند مزایای واقعی به همراه داشته باشد.