هر آنچه باید درباره درمان جوش صورت و آکنه بدانید - مجله پیکورو

آکنه یا جوش چیست؟

آکنه، آکنه شایع یا رخ جوش، که مردم آن را با عنوان جوش های ناشی از غرور جوانی می شناسند یکی از شایع ترین بیماری های پوستی و شایع ترین علت مراجعه بیماران به پزشکان پوست و مو است. این بیماری معمولاً هم زمان با بلوغ آغاز می گردد و در تقسیم بندی بیماری های پوستی، جزو یکی از بیماری های زائده های پوست، یعنی مو به حساب می آید. ریشه مو در فضای کانال مانندی به اسم فولیکولِ مو قرار گرفته و رشد می نماید. از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خود را داخل فولیکول مو تخلیه می نمایند که به سمت بالا حرکت نموده و روی سطح پوست پخش می شوند.

این بیماری به طور معمول همه اغلب افراد را در دوران بلوغ متأثر می نماید و در این زمینه تا به امروز هیچ استثنائی در موضوعاتی مثل نژاد و جنسیت دیده نشده است. تنها تفاوت های دیده شده این است که ظهور جوش در زنان گاه حتی در اواسط تا اواخر دهه 20 سالگی نیز رخ می دهد. جوش به طور معمول در محل رشد مو های صورت، سینه و پشت ظاهر می گردد. بر این اساس، شکل گیری جوش را در سه نقطه ذیل، اینگونه می توان توصیف کرد:

1. صورت: جوش در این بخش از بدن تقریباً هر فردی را درگیر و مبتلا می نماید.

2. پشت: حدود نیمی از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می شوند.

3. سینه: حدود 15 درصد از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می شوند.

انواع مختلف جوش

در واقع 6 نوع اصلی جوش وجود دارد که می توان آن ها را به ترتیب ذیل تقسیم بندی کرد.

جوش های سر سیاه: برجستگی های کوچک سیاه یا زرد که روی پوست ایجاد می شوند. برخی تصور می نمایند که علت سیاهی این جوش ها ورود آلودگی های خارجی است، اما این سیاهی در واقع مربوط به پوشش داخلی فولیکول مو است که رنگدانه ایجاد می نمایند.

جوش های سر سفید: ظاهری شبیه به جوش های سر سیاه دارند، اما ممکن است در هنگام فشردن آن ها سفت تر باشند و خالی نشوند.

پاپول ها: برجستگی های کوچک قرمز رنگی که ممکن است احساس درد ایجاد نمایند.

چرکدانه یا پوسچول: شبیه به پاپول ها هستند، اما یک نوک سفید در مرکز دارند، که ناشی از ایجاد چرک است. چرکدانه کمی برجسته تر از سطح پوست بوده حاوی مایع اغلب روشنی است که در آن سلول های مرده و تجمعی از نوتروفیل ها وجود دارد. نوعی جوش دردناک بوده، برجستگی های پر از چرک سفید یا زرد رنگ، با پایه قرمز رنگ هستند.

گرهک یا ندول: توده های عظیم و سختی هستند که در زیر سطح پوست ایجاد می شوند و می توانند دردناک باشند.

کیست: شدیدترین نوع جوش ناشی از آکنه است. کیست ها، توده های پر از چرکی هستند که شباهت زیادی به جوش ها دارند و بیشترین خطر ایجاد زخم دائمی را دارند.

چرا جوش می زنیم؟

هیچ عاملی منفردی نیست که به تنهایی باعث ایجاد جوش گردد. جوش هنگامی پدید می آید که غدد چربی (روغنی) متصل به فولیکول های مو در زمان بلوغ یا به دلیل سایر تغییرات هورمونی تحریک شوند. سبوم (روغن) یک ماده طبیعی است که پوست را روغنکاری و محافظت می نماید. همراه با افزایش فراوری این ماده روغنی، تغییر در سلول های پوستی در دوران بلوغ، سبوم را برای متأثر کردن منافذ فولیکول مستعد می نماید. این پلاگین در صورتی که توسط یک لایه نازک از پوست پوشانده شده باشد، ظاهر می گردد، اما در صورت قرار دریافت در معرض هوا، قسمت در معرض تیره تر این پلاگین را سر سیاه می نامند. فولیکول موی متأثر شده به تدریج عظیم می گردد و با عظیم شدن آن، ممکن است در دیواره فولیکول پارگی گردد و این امر اجازه می دهد مواد تحریک نماینده و باکتری های طبیعی پوست به لایه های عمیق تر پوست دسترسی پیدا نمایند و درنهایت التهاب ایجاد می گردد. التهاب در نزدیکی سطح پوست، چرکدانه ایجاد می نماید. التهاب عمیق تر منجر به یک پاپول می گردد و اگر التهاب از این هم عمیق تر باشد، کیست ایجاد می نماید.

عواملی وجود دارد که برخلاف تصور معمولاً نقشی در ایجاد جوش ندارند، که برخی از مهمترین آن ها را می توان به ترتیب ذیل برشمرد:

غذا: والدین اغلب به نوجوانان می گویند که از خوردن پیتزا، غذا های چرب و سرخ شده و هله هوله خودداری نمایند. اگرچه این غذا ها در کل ممکن است برای سلامتی مفید نباشند، اما باید دانست که نقش مهمی در ایجاد جوش ندارند. اگرچه برخی از مطالعات اخیر نشان می دهد که رژیم های غذایی پر کربوهیدرات، شیر و شکلات خالص می توانند ایجاد جوش را تشدید نمایند، اما این یافته ها هنوز به اثبات نرسیده اند.

آلودگی خارجی: جوش های سرسیاه، به علت رنگدانه ها و روغن اکسید شده به این شکل در می آیند و نه آلودگی خارجی. عرق باعث ایجاد جوش نمی گردد و توسط غدد کاملاً مجزا در پوست پدید می آید. از طرف دیگر شستشوی بیش از حد نیز می تواند پوست را خشک و تحریک کند.

استرس: برخی از افراد تصور می نمایند که استرس باعث پدید آمدن جوش ها می گردد، اما باید دانست که استرس نقش مستقیمی در ایجاد جوش ندارد.

عواملی که باعث ایجاد جوش می شوند

با این همه عواملی وجود دارد که بسته به فرد مبتلا، ممکن است عواملی برای ایجاد جوش به شمار فرایند. برخی از این عوامل را می توان به توضیح ذیل برشمرد:

وراثت: اگر یکی از والدین شما به جوش شدید مبتلا بوده باشد، به احتمال زیاد شما نیز بدان گرفتار خواهید شد و کنترل آن در چنین افرادی به مراتب سخت تر است.

فشار: در برخی از بیماران، فشار ناشی از کلاه ایمنی، بند های کلاه، یقه ها، بند جوراب یا شلوار و ... می تواند جوش را تشدید کند.

داروها: برخی از دارو ها ممکن است باعث ایجاد و یا بدتر شدن جوش شوند، مانند دارو های حاوی یدیدها، برمید ها یا استروئید های خوراکی یا تزریقی (یا پردنیزون تجویز شده دارویی یا استروئید هایی که بدنسازان یا ورزشکاران گاهی مصرف می نمایند). دارو های دیگری که می توانند باعث ایجاد یا تشدید جوش شوند، دارو های ضد تشنج و لیتیم هستند، با این حال بیشتر موارد جوش به مواد مخدر مربوط نمی شوند.

مشاغل: در برخی مشاغل، قرار دریافت در معرض محصولات صنعتی مانند روغن های برش ممکن است باعث ایجاد جوش گردد.

مواد آرایشی و بهداشتی: برخی از مواد آرایشی و محصولات مراقبت از پوست باعث گرفتگی منافذ پوست می شوند. در هنگام خرید محصولات آرایشی و بهداشتی مربوط به پوست، حتماً باید به ترکیبات محصول و هشدار های مربوط به استفاده از آن ها دقت کنید و اگر دغدغه های مربوط به جوش را دارید باید حساسیت بیشتری در این زمینه به خرج دهید. یک پیشنهاد این است که محصولاتی را انتخاب کنید که مبتنی بر آب باشند چرا که برای افراد درگیر با جوش، مفید تر هستند.

مسائل پوستی که نباید با جوش اشتباه گرفت

روزاسه: روزاسه یا آکنه دوران عظیمسالی عبارت است از التهاب و قرمزی مزمن پوست صورت (معمولاً گونه ها، بینی و پیشانی) است، اما در واقع این بیماری آکنه نیست. این بیماری هر دو جنس (به خصوص افراد با رنگ روشن پوست) را درگیر می نماید، ولی در زنان سه برابر شایعتر است. سن بروز روزاسه معمولاً 30 تا 60 سال است.

جوش اصلاح: به این حالت گاهی اوقات برجستگی های تیغ یا راش تیغ نیز گفته می گردد. وقتی اصلاح می کنید و انتهای موهایتان را به پوست نزدیک کردید، مو ها در پوست پیچیده و باعث ایجاد برآمدگی هایی می شوند. این یک مشکل مکانیکی است و درمان آن شامل کمتر تراشیدن مو (یا ریش گذاشتن و یا لیزر مو) است. البته سودوموفیکولیت (جوش اصلاح) در بیمارانی که جوش دارند نیز می تواند رخ دهد.

فولیکولیت: جوش ها می توانند در قسمت های دیگر بدن مانند شکم، باسن یا پا ها ایجاد شوند. اما این ها نه جوش بلکه فولیکول های ملتهب هستند. اگر این موارد به خودی خود برطرف نشوند، پزشکان می توانند آنتی بیوتیک خوراکی یا خارجی را تجویز نمایند که به طور کلی برای جوش استفاده نمی شوند.

فولیکولیت گرم منفی: برخی از بیمارانی که مدت طولانی با آنتی بیوتیک خوراکی تحت درمان قرار گرفته اند، پاستول های پر از باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک هایی که قبلاً استفاده نموده اند را توسعه می دهند. آزمایش های کشت باکتریایی می توانند این میکروب ها را شناسایی نمایند و باعث می گردد پزشک آنتی بیوتیک های مختلف یا سایر روش های درمانی را تجویز کند.

چه کسی باید آغاز به درمان جوش کند؟

از آنجایی که هر کسی ممکن است در دوره ای دچار جوش گردد، مناسب ترین زمان برای درمان آن وقتی است که جوش ممکن است سبب ایجاد زخم گردد و یا باعث آزار فرد گردد. البته باید یاداور شد که همواره فرد نمی تواند چنین حالت هایی را به سادگی پیش بینی کند و ممکن است به یک باره درگیر جوش های شدید گردد و یا درست قبل از یک مراسم مهم مثل جشن ازدواج با یک جوش ملتهب عظیم روبرو گردد؛ بنابراین مراجعه به یک متخصص می تواند به شما در تنظیم یک فرایند چگونگی درمان یاری کند.

علت آکنه و جوش صورت چیست؟

چگونه از شر جوش ها خلاص شویم؟

تغییر در سبک زندگی

اعتدال و نظم چیز های خوبی است، اما همه نمی توانند هشت ساعت بخوابند، سه وعده غذایی سالم در روز بخورند و روزانه مقدار زیادی آب بنوشند؛ بنابراین احتمالاً مفیدترین تغییر در شیوه زندگی می تواند این باشد که از فشردن جوش ها خودداری کنید. بازی با جوش های کوچک تقریباً همواره باعث می گردد که برجستگی ها برای مدت طولانی تری قرمز و برآمده باقی بمانند و در این زمینه، تمیزی و دقت شما هم نمی تواند هیچ نقش مفیدی بازی کند. افراد اغلب از قرمزی به عنوان زخم یاد می نمایند، اما خوشبختانه این نوع جوش ها معمولاً دائمی نیست. این تنها علامتی است که اگر به آن دست نزید، ممکن است طی چند ماه بهبود یابد.

منافذ را باز کنید

ویزیت های گاه به گاه به متخصص زیبایی که متخصص از بین بردن بی خطر جوش های سر سیاه در هنگام صورت است می تواند سودمند باشد.

پاکسازی و مراقبت از پوست

اگر با جوش درگیر بوده اید احتمالاً تا به امروز مطالب مختلفی را سایت ها و مجلات خوانده باشید که یک محصول جادویی یا رژیم عذایی خاصی را برای از میان بردن جوش ها به شما پیشنهاد می نماید، اما باید توجه داشته باشید که از لحاظ علمی چنین چیزی برای عموم افراد وجود ندارد و جوش ها با اشخاص مبتلا و موقعیت های مختلف افراد مرتبط هستند؛ بنابراین تا می توان باید در خصوص مسائل مربوط به مراقبت از پوست حساس بود. در این خصوص راه های ساده ای وجود دارد که می تواند پوست شما را سالم و پاک نگه دارد.

استفاده از پاک نماینده های ملایم: شستشو یک یا دو بار در روز با یک نوار تمیز نماینده مرطوب یا مایع باعث تمیز شدن پوست می گردد و حساسیت و تحریک پوستی را به حداقل می رساند.

استفاده از پاک نماینده ها و ماسک های لایه برداری: انواع اسکراب های خفیف، لایه بردار ها و ماسک ها می تواند یاری نماینده باشند. این محصولات ممکن است حاوی اسید سالیسیلیک باشند که آن را به یک عامل لایه برداری بسیار ملایم تبدیل می نماید. این محصولات لایه بیرونی پوست را از بین می برند و بدین ترتیب منافذ را باز می نمایند. محصولاتی که حاوی اسید های گلیکولیک یا آلفا هیدروکسی نیز هستند، اکسلفیپیت های پوست را نرم می نمایند.

رتینول: این ماده مشتق از ویتامین A می تواند به تقویت لایه برداری پوست یاری کند، اما نباید آن را با داروی Retin-A اشتباه گرفت.

کاهش باکتری ها

پاک نماینده های ضد باکتریایی: محبوب ترین ماده در پاک نماینده های ضد باکتری بدون نسخه، بنزوئیل پراکسید است.

پاک نماینده های موضعی (خارجی): پاک نماینده های ضد باکتریایی به شکل ژل، کرم و لوسیون هایی که در ناحیه آسیب دیده اعمال می شوند را نیز می توان مورد استفاده قرار داد. ترکیبات فعال این مواد که باکتری های سطحی را از بین می برند شامل بنزوئیل پراکسید، گوگرد و رزورسینول است. اما توجه داشته باشید که خیلی نباید فریب محصولات گران قیمتی شوید که در رسانه تبلیغ می شوند، چرا که گاه نمونه های بسیار ارزان تر و حتی قوی تر آن را در داروخانه ها بیابید.

بنزوئیل پراکسید در تعداد کمی از افراد باعث سوزش پوست و پوسته پوسته شدن پوست می گردد که به محض قطع مصرف این محصول از بین می رود. به خاطر داشته باشید که بنزوئیل پراکسید یک سفیدنماینده است، بنابراین اجازه ندهید محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید با پارچه ها در تماس باشند.

برای مراقبت از پوست و داشتن پوستی زیبا چه باید کنیم؟

چربی های اضافی را کاهش دهید

نمی توان جلوی فراوری غدد چربی را گرفت. حتی ایزوترتینوئین نیز فقط برای مدتی غده های چربی را کند می نماید و پس از قطع آن، مجدداً فعالیت طبیعی خود را از سر می گیرند. با این حال هنوز هم می توان از چربی موجود در سطح پوست خلاص شد و ظاهر درخشنده آن را کاهش داد:

1.برای از بین بردن چربی می توانید از یک قابض / تونر ملایم بهره ببرید. (بسیاری از مواد را می توان از داروخانه ها و همچنین و یا فروشگاه های معتبر محصولات آرایشی تهیه کرد.)

2.محصولاتی که حاوی اسید گلیکولیک یا یکی دیگر از اسید های هیدروکسی آلفا هستند نیز با ایجاد لایه برداری در لایه سطحی پوست، در پاکسازی چربی پوست بسیار مفید هستند.

3.ماسک های حاوی گوگرد و سایر مواد تشکیل دهنده ای از این قبیل، روغن صورت را بیرون می کشند.

4.پد های ضد باکتریایی حاوی بنزوئیل پراکسید نیز می توانند به از بین بردن چربی اضافی پوست یاری نمایند.

پزشکان چگونه جوش را درمان می نمایند؟

اگر فردی قادر به کنترل کافی جوش های خود نیست، بهتر است با پزشک یا متخصص پوست و مراقبت های اولیه مشورت کند. هدف از درمان، باید پیشگیری از زخم باشد (نه یک چهره بی عیب و نقص) به گونه ای که پس از برطرف شدن شرایط به طور خودجوش، هیچ نشانه ای ماندگار از درد و رنج وجود نداشته باشد. در اینجا برخی از درمان های موجود ارائه شده است:

آنتی بیوتیک های موضعی (با کاربرد خارجی): این ها شامل اریترومایسین، کلیندامایسین، سولفاستامید (کلارون)، آزلائیک اسید و داپسون است.

رتینوئیدها: Retin-A (ترتینوئین) سالهاست که مورد استفاده قرار می گیرد و در عین حال که هنوز هم تأثیر خود را حفظ می نماید، ملایم تر نیز شده اند. رتینوئید های جدیدتر شامل آداپلن (دیفرفرین) و تازرووتن (تازوراک) هستند. این دارو ها به ویژه برای مسدود کردن منافذ مفید هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک و افزایش خفیف حساسیت به خورشید باشد. Adapalene 0.1 ٪ در حال حاضر بدون نسخه در دسترس است و می توان آن را حتی در دوره های آفتابی استفاده کرد. داروی ترکیبی ژل Epiduo نیز معروف است که حاوی رتینوئید، آداپالن، همراه با آنتی باکتریال، بنزوئیل پراکسید است که به طور معمول یک بار در روز استفاده می گردد.

دارو های خوراکی: پزشکان ممکن است درمان آنتی بیوتیکی را با تتراسایکلین (سومایسین) یا یکی از سیکلین های مرتبط با آن، مانند داکسی سایکلین (ویبرامایسین، اوراسه، آدوکسا، آتیدوکس و غیره) و مینوسیکلین (دیناسین، مینوسین) آغاز نمایند. سایر آنتی بیوتیک های خوراکی که برای درمان جوش مفید هستند عبارتند از: سفادروکسیل، آموکسی سیلین و دارو های سولفا است. مسائل این دارو ها می تواند شامل واکنش های آلرژیک (به خصوص در خصوص سولفا)، ناراحتی دستگاه گوارش و افزایش حساسیت به آفتاب باشد. به طور خاص، داکسی سایکلین بی خطر است، اما ممکن است برخی اوقات باعث تحریک مری، ایجاد ناراحتی هنگام بلع و افزایش تمایل به آفتاب سوختگی گردد. همچنین استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک های تتراسایکلین برای جوش، ممکن است سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند یا باعث مقاومت باکتری ها گردد، اما به نظر می رسد این نگرانی ها چندان جدی نباشند.

اسپیرونولاکتون دیگر داروی خوراکی است گیرنده های آندروژن (هورمون) را مسدود می نماید. این دارو می تواند باعث حساسیت پستان، بی نظمی قاعدگی و افزایش سطح پتاسیم در جریان خون گردد. با این حال، می تواند به برخی از زنان مبتلا به جوش مقاوم یاری کند و به طور کلی در زنان جوان نتایج بهتری داشته است.

ایزوترتینوئین یک درمان مناسب برای جوش های شدید، زخم آور و مداوم است و از سالی که در اروپا در سال 1971 و ایالات متحده در سال 1982 در اروپا معرفی گردید، روی میلیون ها بیمار مورد استفاده قرار گرفته است. این دارو برای افرادی که جوش های شدید دارند، عمدتاً از انواع کیستیک استفاده می گردد. اما این دارو عوارض بسیاری شدیدی دارد و برای افرادی که جوش های حاد ندارند و می خواهند به یکباره از شر جوش های خود خلاص شوند، انتخاب بسیار نادرستی خواهد بود.

روش های درمانی نوری: در سال های اخیر گزارش هایی از پیروزیت در درمان جوش با استفاده از چراغ های مخصوص و دستگاه های مشابه، به تنهایی یا همراه با رنگ های حساس نماینده مخابره شده است. به نظر می رسد این روش های درمانی بی خطر بوده و می توانند مؤثر باشند، اما تعیین نیست که پیروزیت آن ها دوام دارد یا خیر.

لایه برداری های شیمیایی: لایه برداری های شیمیایی، چه لایه برداری های سطحی (مانند گلیکولیک اسید) که توسط متخصصین زیبایی انجام می گردد و چه موارد عمیق تر که در مطب پزشک انجام می گردد، فقط از مزایای متوسطی برخوردار هستند و به طور کلی، جایگزین درمان منظم نمی شوند.

درمان زخم های جوش: برای بیمارانی که جوش آن ها از بین رفته است، اما با زخم دائمی روبرو شده اند، گزینه های مختلفی وجود دارد. این موارد شامل اقدامات جراحی برای بالا بردن جای زخم های عمیق و لیزر برای برطرف اسکار های کم عمق جوش است. اشکال جدید ترمیم لیزری نسبت به روش های قدیمی قوی تر بوده و سریعتر بهبود می یابد، اگرچه نتایج کامل تری نمی دهد و ممکن است این روش برای سه یا چند بار تکرار گردد. البته باید توجه داشت که این روش های درمانی می توانند یاری نمایند، اما هرگز در از بین بردن جای زخم های جوش کاملاً پیروز نیستند.

آیا درمان های خانگی برای جوش وجود دارد؟

اگرچه در سایت ها و مجلات مختلف مربوط به زیبایی ممکن است درمان های خانگی متعددی از جمله استفاده از خمیر دندان یا سرکه برای برطرف جوش ها بیابید، اما در حقیقت هیچ یک از این درمان ها پشتوانه علمی ندارد. شما می توانید از برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی که بر پایه آب فراوری شده اند، بهره ببرید و یا از نوار های لایه بردار که در داروخانه هستند بهره بگیرید که البته می توانند سودمند باشند. همچنین در مواردی استفاده از بخار آب هم می تواند ثمر بخش باشد، اما هنوز مهمترین عامل رعایت بهداشت پوست است.

بهترین راه مراقبت از پوست در برابر جوش چیست؟

شاید بتوان بهترین راه های مراقبت از پوست در برابر جوش و آکنه را در موارد ساده ذیل خلاصه کرد:

1.روزانه دو بار پوست خود را به آرامی تمیز کنید.

2.از ژل یا کرم حاوی 5 ٪ بنزوئیل پراکسید بهره ببرید که جایگزین گوگرد یا رزورسینول است. هر روز صبح از پد حاوی 2 ٪ اسید سالیسیلیک اسید بهره ببرید.

3.شب ها از یک کرم ضدجوش حاوی گوگرد بهره ببرید و آن را به مناطق آسیب دیده بمالید.

4.از یک مرطوب نماینده پوست سبک و آرایش مبتنی بر آب بهره ببرید.