ساز ناکوک موسیقی یزد - مجله پیکورو

او در زمینه هنرهای تجسمی، به ویژه نقاشی چهره و نقاشی روی مخمل و در رشته موسیقی در زمینه آهنگ سازی و نوازندگی نی مهارت دارد. سهیلی زاده متولد 1350 است و فعالیت هنری خود را در زمینه موسیقی از سال 68 آغاز کرده است. در طول دوران فراگیری موسیقی از پیشگاه اساتیدی همچون محمد موسوی، محمدعلی حدادیان، حسن کسایی، حسین یوسف زمانی، محسن الهامیان و در دوره ای کوتاه محمدرضا لطفی و در یزد نزد علی اصغر حسینی بهره جست. تازه ترین کار سهیلی زاده ساخت موسیقی نمایش شیخ صنعان به کارگردانی امیررضا وزیری است. وی هم اکنون به عنوان معاون هنرستان موسیقی یزد فعالیت می کند. در ادامه گفت وگو با این هنرمند را با هم می خوانیم.

• به عنوان کسی که سال هاست در عرصه موسیقی فعالیت می کند و دلبسته و دلسوز موسیقی است، ارزیابی شما از جایگاه کنونی موسیقی یزد چیست؟

این پرسش را در دو بخش می توان پاسخ داد؛ اول از بُعد آموزش، که باید بگویم در یزد افراد مستعد برای فراگیری هنر موسیقی بسیارند و هم اکنون نزدیک به 30 آموزشگاه موسیقی در یزد فعال است، اما با وجود این و به نسبت تعدد آموزشگاه ها، سیر آموزش حال خوبی ندارد و بسیاری از مدرسین موسیقی هم از نظر تخصص و هم تدریس و متد آموزش باید مورد ارزیابی و گزینش قرار گیرند. اما بُعد دوم، موضوع اجراهای موسیقی و نگرش بعضی از گروه ها و برگزارکنندگان کنسرت ها چه داخلی و چه گروه های بیرونی است که صرفا نگاه تجاری به موسیقی دارند و طبیعتا برای جذب مخاطب، در تبلیغات دست به هر کوشش و بعضا بزرگ نمایی های کاذب می زنند. چنین رویکردی با روح کارهای هنری بسیار منافات دارد. البته کوشش افرادی را هم که به فکر آینده موسیقی هستند و اقدامات ارزشمندی انجام داده اند نباید از نظر دور داشت و باید قدردان این افراد نیز بود.

• شما در زمینه ساخت موسیقی برای نمایش هم تجاربی دارید؛ از کار ارزشمندتان در نماهنگ صحنه ای تابلوی مقاومت در سال 78 تا موسیقی نمایش شیخ صنعان که به تازگی به کارگردانی امیررضا وزیری ساخته اید. چه شد که ساخت موسیقی برای نمایش شیخ صنعان را پذیرفتید و تا چه اندازه به آنچه برای ساخت موسیقی این نمایش در ذهن داشتید، رسیدید؟

من به دلیل نیمه تخصصی که در نقاشی و طراحی دارم، گاه موسیقی را از دریچه تصویر نگاه می کنم. همچنین دلبستگی دیگر من، شعر و ادبیات فارسی بوده و است که این علاقه حتی به تحصیل دوباره، البته در رشته ادبیات فارسی و از نگاه هنر موسیقی در سال 77 انجامید؛ بنابراین نگاه کسی مانند من نمی تواند نگاه صرفا صدامحور در موسیقی باشد و قطعا تصویر و شعر و ادبیات به گونه ای خود را در کار موسیقی نشان می دهند. به همین دلیل رویکرد من در چند اثری که نام بردید همه ناشی از همین نگاه بینِ رشته ای در هنرهای تجسمی و تصویری با ادبیات و موسیقی است.

البته من می خواهم قطعه آیینه دار خیال را که برای یادمان شاعر و نقاش دیارمان، شادروان استاد حسین لاری پور در سال 92 ضبط کردیم به این مجموعه اضافه کنم.

کنسرت نمایش شیخ صنعان به کارگردانی امیررضا وزیری، به دلیل ارتباط آن با ادبیات و نزدیکی آن به موسیقی و بُعد تصویری آن در بخش نمایش، برایم جذابیت خاصی داشت و جزو معدود دفعاتی بود که در همان تماس اول برای آهنگ سازی این کار، بله محکمی به جناب وزیری تحویل دادم. در روند ساخت، طبیعتا از موسیقی ردیفی ایران و گوشه ها و راهگردانی های گوناگون متناسب با مفهوم داستان و در بعضی بخش ها از ماهیت خود گوشه ها بدون هیچ تغییری در راستای رساندن حس و مفهوم کار استفاده شد. در کل حاصل این موسیقی، 8 تصنیف و چند قسمت ضربی به همراه موسیقی های بین نمایش بود که تا حد زیادی برای خود من قابل قبول بود و خدا را شکر بازخورد بسیار خوبی هم از طرف مخاطبین دریافت شد. درباره این شکل کار بد نیست این را هم بگویم که نزدیک به 15 سال پیش روی منظومه آرش کمانگیر اثر سیاوش کسرایی کار کردم و موسیقی این مجموعه را به طور کامل ساختم که جزو کارهای مورد علاقه من است، ولی تاکنون شرایط اجرای آن مهیا نشده است.

• بیشترین دغدغه و مهم ترین مسئله ای که شما و دوستانتان در نشست های انجمن موسیقی با آن روبه رو هستید، چیست؟

بیشترین دغدغه دوستان انجمن چه در دوره پیش و چه دوره جدید که من هم از اعضای آن هستم، سر و سامان دادن به بحث آموزش صحیح موسیقی و همچنین بهبود اوضاع از نظر اندیشه و نگرش صحیح به موسیقی در ذهن هنرجویان و مخاطبان موسیقی است. من با پوزش از هنرمندان یزدی، این موضوع را عنوان می کنم که ما در یزد نوازنده و مدرس موسیقی زیاد داریم، اما استاد به معنای واقعی اصلا نداریم؛ چراکه کسی که ساز یا فلان قسمت از شاخه موسیقی را تدریس یا اجرا می کند تنها مربی و مجری است؛ اما استاد کسی است که در کنار آموزش موسیقی و یا اجرا بتواند از نظر فکری و شعور اجتماعی و هنری نیز هنرجو یا مخاطب را به سطح بالاتری برساند و راهنما باشد؛ بنابراین خوب است به کسی که برای فراگیری موسیقی مراجعه می کند آموخت که به معنای واقعی هنرجو باشد. دغدغه دیگر ما، متعادل کردن نگاه به شدت بازاری و تجاری است که در سال های اخیر دامنگیر موسیقی یزد شده و فعلا هم کسی به فکر راه چاره و بهبود این رویه نیست.