مناسب سازی معابر به یک مطالبه عمومی تبدیل شده است
به گزارش مجله پیکورو، موضوع مناسب سازی معابر موضوعی بسیار جدی است که در دستور کار شورای پنجم شهر قرار گرفته و من هم به عنوان عضوی از شورا در ستاد مناسب سازی شهر تهران بوده و هستم. موضوع مهم این است که شهری به بزرگی شهر تهران به یکباره ساخته نشده و تهرانی که امروز می بینیم طی چندین سال به وجود آمده است اما تا پیش از این موضوع مناسب سازی به دلایل مختلف فرهنگی، اجتماعی، مالی و... مقوله مورد نظر مدیریت شهری نبوده و آنچنان که باید و شاید جدی گرفته نشده است و در نتیجه معابری که ساخته شده برای همه اقشار جامعه اعم از معلول و کودک و زن و سالمند مناسب سازی نشده بود.
ابتدا باید بگوییم که وقتی از مناسب سازی صحبت به میان می آید منظور یک قشر خاص مثلا افراد مسن یا معلول نیست بلکه فضاها و معابر شهر باید به گونه ای طراحی شده باشند که شرایط رفت وآمد تمام افراد از جمله کهنسالان، زنان باردار، بچه ها و معلولان و... را در بر گیرد و به یک معنا معابر باید متعلق به همه شهروندان باشد.
در دوره گذشته مدیریت شهری اقداماتی در حوزه مناسب سازی بعضی معابر صورت گرفت اما هیچ گاه به طور جدی دنبال نشد. ستاد مناسب سازی به مدت دو سال تعطیل بود و کار نمی کرد اما با پیگیری هایی که در شورا انجام گرفت بعد از یک سال توانستیم ستاد را فعال کنیم و مصوبات خوبی هم داشته باشیم. ستاد در این دوره توانست چارچوب عملیاتی برای مناسب سازی معابر و ساختمان های شهر تدوین و عملیاتی کند و مصوبات را به اجرا بگذارد. در سال اول دو بوستان و دو ساختمان و در سال دوم نیز دو بوستان در هر منطقه و چهار ساختمان مناسب سازی شد. اما در سال سوم یعنی سال جاری قرار شد که تا سرانجام سال 99، 500 کیلومتر از پیاده راه های تهران مناسب سازی و موانع آنها برطرف شوند.
اتفاق خوبی که در حوزه مناسب سازی پیاده راه افتاده، حلقه ای بودن آن است؛ یعنی این گونه نیست که در یک خیابان مناسب سازی اجرا شده باشد اما شما وقتی به چهارراه می رسید باز گیر بیفتید. این حلقه ای بودن می تواند عابر را به مقصد برساند. یکی دیگر از برنامه ها این بود که بتوانیم ایستگاه های بی آرتی را مناسب سازی کنیم که در این حوزه هم تاحدودی پیروز بودیم.
در واقع 80درصد اقدامات در این حوزه انجام شده و حتی 50 اتوبوس جدیدی که وارد شده و اتوبوس هایی که در ماه های آینده به شهرداری تحویل داده می گردد همه پل های ارتباطی دارند که سوار و پیاده شدن برای افرادی که عصا می زنند یا با ویلچر حرکت می نمایند، سخت نباشد.
درباره مترو نیز بنا شد هیچ ایستگاه جدیدی برپا نگردد مگر اینکه مجهز به پله برقی و آسانسور باشد. به همین علت ایستگاه محمدیه تنها ایستگاهی بود که آسانسور نداشت که درنهایت آسانسور در آن نصب شد. اما مهم تر از همه این اقدامات شاید این مسأله است که موضوع مناسب سازی به یک مطالبه عمومی تبدیل شد؛ یعنی در واقع هر طرحی قرار باشد که احداث گردد اولین مقوله ای که به ذهن شهروندان می رسد این است که آیا مناسب سازی شده است؟ آیا عبور و مرور در آن برای نابینایان هموار است؟ در واقع می توان گفت همین که مناسب سازی به یک مطالبه تبدیل شده برای مدیریت شهری بسیار باارزش است. درنهایت باید گفت اینکه مناسب سازی معابر و فضاهای شهری تبدیل به یک مطالبه عمومی شده و فرهنگ آن در میان اذهان به وجود آمده است دستاورد بسیار مهمی برای مدیریت شهری است. امروز مناسب سازی فقط خواست مدیریت شهری نیست بلکه خواست شهروندان نیز است؛ برای مثال پیاده راه شهریار آماده احداث بود اما با یک هفته تأخیر افتتاح شد تا مسیرهای حسی- حرکتی برای نابینایان ایجاد گردد.
منبع: خبرگزاری آریا